Μορφίτες και Μορφίτισσες,

Πέρασαν ήδη 45 χρόνια από το 1974, μια χρονιά που το δίδυμο έγκλημα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής έχει σημαδέψει τη μοίρα όλων των Κυπρίων, αλλά εμείς βρισκόμαστε και πάλι εδώ για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες και αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας.

Δεν ξέρω τι έχει πάει τόσο στραβά και μετατρέψαμε το δίκαιο μας σε έρμαιο των τουρκικών διαθέσεων. Με λυπεί ιδιαίτερα ο λήθαργος και το βόλεμα που αποδέχτηκαν αρκετοί, με πρόσχημα την ανάπτυξη της ελεύθερης Κύπρου, ξεχνώντας ότι πατρίδα μας δεν είναι μόνο η μισή Λευκωσία, η Λεμεσός, η Πάφος και η Λάρνακα, αλλά είναι και η Κερύνεια

και η Αμμόχωστος και η Μόρφου. Παραγνωρίζοντας ότι αν δεν επιλύσουμε επιτέλους το εθνικό μας πρόβλημα, οι ορατοί σήμερα κίνδυνοι που ελλοχεύουν καθημερινά θα μεγαλώνουν και θα γιγαντώνονται.

Πέρσι από αυτό το βήμα είχα τονίσει ότι «Η παρούσα κατάσταση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αφεθεί να διαιωνίζεται και αυτό, κυρίως γιατί δεν πρόκειται να συνεχίσει ως έχει. Όσο πιο νωρίς αντιληφθούμε όλοι, ότι η μη λύση δεν πρέπει να είναι επιλογή μας και ότι η μοίρα που μας περιμένει είναι πολύ χειρότερη αν συνεχίσει η παρούσα κατάσταση, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε να επιλύσουμε το κυπριακό, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε να επανενώσουμε την πατρίδα μας και να διασώσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία.»

Παρόλα αυτά, δυστυχώς άλλος ένας χρόνος έχει περάσει ανεκμετάλλευτος. Οι τελευταίοι 12 μήνες που έχουν παρέλθει από την περσινή μας αντικατοχική πορεία, διαπιστώνουμε με πόνο ψυχής, ότι έχουν εξυπηρετήσει μόνο τους στόχους των κατοχικών δυνάμενων. Η διαιώνιση του προβλήματος και η παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής, είναι τα μοναδικά στοιχεία που ενισχύονται από τη στασιμότητα που παρατηρείται τον τελευταίο χρόνο στο κυπριακό.

Παράλληλα, τα μηνύματα που έρχονται από παντού, δεν μας αφήνουν να είμαστε αισιόδοξοι για την επόμενη μέρα. Η επανέναρξη των συνομιλιών είναι αβέβαιη, η ανανέωση της θητείας της UNFICYP, με ότι αυτό συνεπάγεται, για πρώτη φορά εδώ και μισό αιώνα, είναι επίσης αβέβαιη. Κατ’ επέκταση, το μέλλον αυτού του τόπου κύριε Πρόεδρε και αγαπητοί φίλοι, είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων αβέβαιο.

Με λυπεί κύριε Πρόεδρε, αλλά είμαι υποχρεωμένος να πω ότι μας κτυπά ήδη την πόρτα η διχοτόμηση. Μπορεί επίσημα να δηλώνουμε όλοι, ότι δεν πρόκειται ποτέ να δεχτούμε να υπογράψουμε μια διχοτομική λύση, αλλά η απραξία μας και η παθητική στάση που κρατάμε τον τελευταίο καιρό είναι αντίστοιχη αν όχι χειρότερη, με μια κακή λύση.

Έχουν περάσει ήδη 44 χρόνια! 44 χρόνια που ο προσφυγικός κόσμος κουβαλά το δικό του μαρτυρικό σταυρό! Άνθρωποι που πριν το 1974 ήταν περήφανοι και γεμάτοι αξιοπρέπεια, τα τελευταία 44 χρόνια υποφέρουν από τις συνέπειες της εισβολής. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς, ζουν εδώ και καιρό σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης, παρά το γεγονός ότι μπορεί να διαθέτουν ακίνητη γη αξίας χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ευρώ στις κατεχόμενες περιοχές.

Δυστυχώς όμως, ακόμη και σε αυτό το βασανισμένο τόπο, επιλέγουμε να συντηρούμε εδώ και χρόνια δύο κατηγορίες ανθρώπων, αφού ενώ κάποιων η γη απέκτησε υπεραξία μετά το 1974 και έκτοτε ζουν πλουσιοπάροχα, κάποιοι άλλοι παραμένουν αβοήθητοι εδώ και χρόνια βλέποντας τις περιουσίες τους να τις εκμεταλλεύονται άλλοι, εισπράττοντας τόσα χρόνια μόνο υποσχέσεις για καλύτερες μέρες.

Είμαστε σήμερα εδώ, για να διεκδικήσουμε για άλλη μια φορά αυτό που δικαιωματικά μας ανήκει! Είμαστε εδώ για να διατρανώσουμε την θέλησή μας για επιστροφή στην κατεχόμενη πόλη μας! Θέλουμε όλοι να γυρίσουμε επιτέλους στην αγαπημένη μας Μόρφου, στο λιμανάκι της Κερύνειας, στις ακρογιαλιές της Αμμοχώστου! Ο προσφυγικός κόσμος αλλά και όλοι οι Κύπριοι πολίτες, είναι έτοιμοι να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι την μέρα της επιστροφής. Η διάθεση υπάρχει. Αυτό που χρειάζεται όμως αυτή τη στιγμή ο κόσμος, είναι μια χαραμάδα ελπίδας και η χαραμάδα αυτή είναι η συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του κυπριακού.

Είναι αυτό που απαιτείται για να μπορέσουμε να βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε την προσπάθεια και τον αγώνα που ξεκινήσαμε πριν από 44 χρόνια.
Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν και ξέρουμε ότι η αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας αποτελεί τροχοπέδη για την συνέχιση των συνομιλιών. Εντούτοις, η δική μας πλευρά έχει καθήκον να συνεχίσει την προσπάθεια και να επιμένει στην επανέναρξη του διαλόγου αφού δυστυχώς, στο σημείο που έχουμε φτάσει, μόνο με αυτό τον τρόπο θα διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα για λύση του κυπριακού. Θα πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία ώσπου ακόμα υπάρχουν τ/κ που επιθυμούν την λύση.

Η επόμενη μέρα αγαπητοί φίλοι, δεν μπορεί να μας βρει απαθείς να περιμένουμε τη διαφοροποίηση των διεθνών συνθηκών ή την πολυπόθητη αλλαγή πλεύσης της Τουρκίας από μια πολιτική που εφαρμόζει εδώ και μισό αιώνα, ίσως και περισσότερο. Εμείς θα πρέπει να πράξουμε στο ακέραιο το καθήκον μας! Θα πρέπει να διακηρύττουμε παντού τη θέλησή μας για λύση του Κυπριακού και την ετοιμότητά μας να προσέλθουμε στις συνομιλίες με στόχο την επίτευξη μιας στρατηγικής συμφωνίας η οποία θα μπορεί να οδηγήσει σε μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού και υπό τις περιστάσεις, όσο το δυνατόν πιο δίκαιη. Μιας λύσης που θα βασίζεται στις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Προτού αφήσω το βήμα, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την παρουσίας σας εδώ και ιδιαίτερα τον Εξοχότατο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και να ευχηθώ για άλλη μια φορά να είναι αυτή η τελευταία χρονιά που ερχόμαστε στον φιλόξενο Αστρομερίτη για να διαδηλώσουμε. Θέλω να πιστεύω ότι του χρόνου θα μπορέσουμε να ανταποδώσουμε αυτή τη φιλοξενία στην αγαπημένη μας Μόρφου σε μια χαρμόσυνη εκδήλωση.

Τέλος, με την ευκαιρία αυτή, θέλω να καλωσορίσω στην Κύπρο τις αντιπροσωπίες από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τους αδελφούς Δήμους, Ζούριεκ Μάλτας, Saint Cyr Sur Loire Γαλλίας, Barnet Μεγάλης Βρετανίας, Καλαβρύτων, Σύρου, Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, Σπάρτης και Νέας Ορεστιάδας καθώς επίσης και τους επίτιμους δημότες Κυριάκο Βιρβιδάκη και Παναγιώτη Κοντό.
Καλωσορίζω επίσης τους απόδημους μας, της Ένωσης Αποδήμων Περιφέρειας Μόρφου Μεγάλης Βρετανίας, που για άλλη μια χρονιά έχουν ταξιδέψει στην Κύπρο για να ενώσουν μαζί μας τη φωνή τους για μια ελεύθερη Μόρφου.

Ως Δήμαρχος και Δημοτικό Συμβούλιο θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι έστω και αν έχουν παρέλθει 44 τόσα χρόνια, δεν έχουμε ακόμη κουραστεί! Δεν πρόκειται να σταματήσουμε τον αγώνα! Θα συνεχίσουμε όσο και αν χρειαστεί να παλεύουμε και να διεκδικούμε την αποκατάσταση των δικαίων και των δικαιωμάτων μας.

Ζητούμε αγαπητοί φίλοι, και είμαστε σίγουροι ότι θα την έχουμε, τη δική σας στήριξη και την έμπρακτη συμμετοχή σας στον αγώνα που διεξάγουμε, γιατί με συλλογική προσπάθεια, η ώρα που θα επιστρέψουμε όλοι μαζί στην αγαπημένη μας πόλη δεν μπορεί να είναι μακριά.

Βίκτωρας Χατζηαβραάμ
Δήμαρχος Μόρφου